สีย้อมซัลเฟอร์มีมาเป็นเวลากว่าร้อยปีแล้วสีย้อมกำมะถันชนิดแรกผลิตโดยครัวซองต์และเบรตอนนีแยร์ในปี พ.ศ. 2416 พวกเขาใช้วัสดุที่มีเส้นใยอินทรีย์ เช่น เศษไม้ ซากพืช รำข้าว สำลี และเศษกระดาษ เป็นต้น ซึ่งได้มาจากการให้ความร้อนอัลคาไลซัลไฟด์และโพลีซัลไฟด์อัลคาไลสีย้อมดูดความชื้นสีเข้มและมีกลิ่นเหม็นนี้มีองค์ประกอบที่ไม่ตายตัวในอ่างอัลคาไลและสามารถละลายในน้ำได้ง่ายเมื่อย้อมฝ้ายในอ่างอัลคาไลและอ่างกำมะถัน จะได้สีย้อมสีเขียวเมื่อสัมผัสกับอากาศหรือออกซิไดซ์ทางเคมีด้วยสารละลายไดโครเมตเพื่อตรึงสี ผ้าฝ้ายอาจเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลเนื่องจากสีย้อมเหล่านี้มีคุณสมบัติในการย้อมที่ดีเยี่ยมและราคาต่ำ จึงสามารถใช้ในอุตสาหกรรมย้อมฝ้ายได้
ในปี พ.ศ. 2436 R. Vikal ละลาย p-aminophenol ด้วยโซเดียมซัลไฟด์และซัลเฟอร์เพื่อผลิตสีย้อมสีดำกำมะถันนอกจากนี้เขายังค้นพบว่ายูเทคติกของอนุพันธ์ของเบนซีนและแนฟทาลีนบางชนิดที่มีซัลเฟอร์และโซเดียมซัลไฟด์สามารถผลิตสีย้อมสีดำกำมะถันได้หลากหลายตั้งแต่นั้นมา ผู้คนได้พัฒนาสีย้อมสีน้ำเงินซัลเฟอร์ สีแดงซัลเฟอร์ และสีย้อมสีเขียวกำมะถันบนพื้นฐานนี้ในเวลาเดียวกัน วิธีการเตรียมและกระบวนการย้อมสีก็ได้รับการปรับปรุงอย่างมากเช่นกันสีย้อมกำมะถันที่ละลายน้ำได้ สีย้อมกำมะถันเหลว และสีย้อมกำมะถันที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมปรากฏขึ้นทีละสี ทำให้สีย้อมกำมะถันได้รับการพัฒนาอย่างจริงจัง
สีย้อมซัลเฟอร์เป็นหนึ่งในสีย้อมที่ใช้กันอย่างแพร่หลายตามรายงาน ผลผลิตสีย้อมกำมะถันในโลกมีจำนวนนับแสนตัน และพันธุ์ที่สำคัญที่สุดคือกำมะถันดำผลผลิตของซัลเฟอร์แบล็กคิดเป็น 75% -85% ของผลผลิตทั้งหมดของสีย้อมกำมะถันเนื่องจากการสังเคราะห์อย่างง่าย ต้นทุนต่ำ ความคงทนที่ดี และไม่เป็นสารก่อมะเร็ง จึงได้รับความนิยมจากผู้ผลิตการพิมพ์และการย้อมสีต่างๆมีการใช้กันอย่างแพร่หลายในการย้อมผ้าฝ้ายและเส้นใยเซลลูโลสอื่นๆ โดยซีรีส์สีดำและสีน้ำเงินมีการใช้กันอย่างแพร่หลายที่สุด