Barwniki siarkoweistnieją już od ponad stu lat.Pierwsze barwniki siarkowe wyprodukowali Croissant i Bretonniere w 1873 roku. Używali oni materiałów zawierających włókna organiczne, takie jak zrębki drzewne, humus, otręby, odpady bawełny i makulatury itp., Otrzymywanych przez ogrzewanie alkalicznych siarczków i wielosiarczków zasad.Ten ciemno zabarwiony i śmierdzący higroskopijny barwnik ma nieutrwalony skład w kąpieli alkalicznej i jest łatwo rozpuszczalny w wodzie.Farbując bawełnę w kąpieli alkalicznej i siarkowej, można uzyskać zielone barwniki.Tkanina bawełniana wystawiona na działanie powietrza lub utleniona chemicznie roztworem dwuchromianu w celu utrwalenia koloru może brązowieć.Ze względu na doskonałe właściwości barwiące i niską cenę barwniki te mogą znaleźć zastosowanie w przemyśle farbiarskim bawełny.
W 1893 r. R. Vikal stopił p-aminofenol z siarczkiem sodu i siarką, uzyskując czarne barwniki siarkowe.Odkrył również, że eutektyka niektórych pochodnych benzenu i naftalenu z siarką i siarczkiem sodu może wytwarzać różnorodne czarne barwniki siarkowe.Od tego czasu ludzie opracowali na tej podstawie barwniki błękitu siarkowego, barwniki czerwieni siarkowej i barwniki zieleni siarkowej.Jednocześnie znacznie udoskonalono sposób przygotowania i proces barwienia.Barwniki siarkowe rozpuszczalne w wodzie, barwniki siarkowe ciekłe i przyjazne dla środowiska barwniki siarkowe pojawiały się jedna po drugiej, powodując intensywny rozwój barwników siarkowych.
Barwniki siarkowe są jednymi z najczęściej stosowanych barwników.Według doniesień światowa produkcja barwników siarkowych sięga setek tysięcy ton, a najważniejszą odmianą jest czerń siarkowa.Produkcja sadzy siarkowej stanowi 75%-85% całkowitej produkcji barwników siarkowych.Ze względu na prostą syntezę, niski koszt, dobrą trwałość i nierakotwórczość, jest preferowany przez różnych producentów druku i farbowania.Znajduje szerokie zastosowanie przy barwieniu bawełny i innych włókien celulozowych, przy czym najczęściej stosowana jest seria czarna i niebieska.