رنگ های گوگردیبیش از صد سال است که وجود دارند.اولین رنگ های گوگردی توسط کروسان و برتونیر در سال 1873 تولید شد. آنها از مواد حاوی الیاف آلی مانند خرده چوب، هوموس، سبوس، پنبه ضایعات و کاغذهای باطله و غیره استفاده کردند که از حرارت دادن سولفید قلیایی و قلیایی پلی سولفید به دست می آمد.این رنگ رطوبت سنجی تیره رنگ و بدبو دارای ترکیب ثابتی در حمام قلیایی است و به راحتی در آب حل می شود.هنگامی که پنبه در یک حمام قلیایی و یک حمام گوگرد رنگ می شود، می توان رنگ های سبز به دست آورد.هنگامی که در معرض هوا قرار می گیرد یا با محلول دی کرومات برای تثبیت رنگ اکسید می شود، پارچه نخی می تواند قهوه ای شود.از آنجایی که این رنگ ها دارای خواص رنگرزی عالی و قیمت پایین هستند، می توان از آنها در صنعت رنگرزی پنبه استفاده کرد.
در سال 1893، R. Vikal p-aminophenol را با سولفید سدیم و گوگرد ذوب کرد تا رنگ های سیاه گوگردی تولید کند.او همچنین کشف کرد که یوتکتیک برخی از مشتقات بنزن و نفتالین با گوگرد و سولفید سدیم می تواند انواع رنگ های سیاه گوگردی تولید کند.از آن زمان، مردم بر این اساس رنگ‌های آبی گوگردی، رنگ‌های قرمز گوگردی و رنگ‌های سبز گوگردی را تولید کردند.در عین حال، روش تهیه و فرآیند رنگرزی نیز بسیار بهبود یافته است.رنگ‌های گوگردی محلول در آب، رنگ‌های گوگرد مایع و رنگ‌های گوگردی سازگار با محیط زیست یکی پس از دیگری ظاهر می‌شوند و باعث می‌شوند رنگ‌های گوگردی به شدت توسعه یابند.
رنگ های گوگردی یکی از پرمصرف ترین رنگ ها هستند.بر اساس گزارش‌ها، تولید رنگ‌های گوگردی در جهان به صدها هزار تن می‌رسد و مهم‌ترین نوع آن گوگرد سیاه است.خروجی گوگرد سیاه 75 تا 85 درصد از کل خروجی رنگ های گوگردی را تشکیل می دهد.به دلیل سنتز ساده، هزینه کم، ماندگاری خوب و غیر سرطان زا بودن، مورد علاقه تولید کنندگان مختلف چاپ و رنگرزی است.به طور گسترده ای در رنگرزی پنبه و سایر الیاف سلولزی استفاده می شود که سری های مشکی و آبی بیشترین استفاده را دارند.